Бу ерларда
Қўлга босиб иягин,
ўйга толган одамнинг
титроқлари гуллайди;
руҳдаги ўт,
сув,
ҳаво,
тупроқлари гуллайди;
кўксидаги меърожбахш
буроқлари гуллайди;
юлдуззор кўкка солган
ўроқлари гуллайди;
кўнгил – кўҳна дастурхон,
қуроқлари гуллайди…
жўралар,
бу ерларда
қўлга босиб иягин,
ўйга толган одамнинг
томир отиб тирсаги,
бармоқлари гуллайди.

* * *
Ўзимни унутиб, чорладим сени,
билмадим бу дунё ўнгимми-ҳушим?
Азизам, кел, менга эслатгин мени,
азизам, кел, мени ёдимга тушир.

Кўнглим синиқларин кўзимдан тергин,
оғриқларим айтиб қўрқит, учунтир;
азизам, кел, мени изоҳлаб бергин,
азизам, кел, мени тушунтир!

Азизам, кел фақат, келсанг бас, тамом,
бус-бутун эгаллаб ол борлиғимни:
бир сен исботлашинг мумкиндир
ҳамон
бу дунёда мен борлигимни.

Эълон

Кўзим –
кипригимга чандиб осилган
эълон ойнасидир севгим ёзилган.
Ато мерос касбим – кўнгил бутловчи,
ўттиз йил малака муҳри босилган.

Тилсим юрагимнинг шарҳи ўзингиз,
Тилсиз ўйларимнинг тарҳи ўзингиз.
Агар кўнглингизга дарз кетган бўлса,
Келинг!
Таъмирлайман.
Нархи – ўзингиз!

* * *
Қушлар Ҳақ даласин донига борди,
Тоза руҳ ошиқнинг жонига борди,
Севган севилганнинг ёнига борди,
Мен сенинг ёнингга келдим, севгилим.

Жилға югургани каби дарёга,
Қўллар талпингани каби дуога,
Банда топингани каби Худога,
Мен сенинг ёнингга келдим, севгилим.

Изҳорга лойиқ вақт видога кетди,
Гадодан олганим гадога кетди,
Тан ерга кетди, жон самога кетди,
Мен сенинг ёнингга келдим, севгилим.

Кўнглимиз Волиқдир, Узрога қочгай,
Шайхимиз Санъондек тарсога қочгай,
Худойим қувган қул Худога қочгай,
Мен сенинг ёнингга келдим, севгилим.

Кўзёш ва жаннат

Қиз йиғлаб бораркан титраниб, қақшаб,
отанинг пойига бошин уришга,
ота ҳам йиғлади болага ўхшаб,
боласин кузатди жаннат қуришга.

Бир ўғлон онага кўзёш ичирди,
кўзёшин симириб, чой берди она.
Йиғлади,
йиғлашди,
қучди,
кечирди,
бағридан – жаннатдан жой берди она.

Сен узр сўрадинг қўлимдан тутиб,
қолмасин, дедим мен, кўнгил сингани,
кечирдим, банданинг айбидан ўтиб,
жаннатга киритган Худо сингари.

Унутмоқ, кечирмоқ давлатин олдим.
Барчамиз қаламмиз.
Муҳаббат – паргор.
Ерда ўз жаннатин топишдан олдин
ҳамма ҳам бир сидқи йиғлаши даркор.

Мен ҳам оқ қоғозга ҳар тун йиғлайман,
ҳар тонг ўз жаннатим сўрайдирман жим.
Мен ҳам ўз дилимга гоҳи сиғмайман,
Сен ҳам ўз дилингдан жой бер, Севгилим!

Бир дард билан оғриди кўнглим…

Ғамнинг яйдоқ отига миндим,
Югани йўқ, узангиси йўқ.
Бир дард билан оғриди кўнглим,
Лекин сира тузалгиси йўқ.

Кел, яшайлик битта дард билан
Бир дард билан кўзларим бедор.
Сен ҳам бедор изтироб тилан.
Кел, иккимиз бўлайлик бемор,
Кел, яшайлик битта дард билан.

Кел, кўзимда ошиён яса,
Кел, кўнглимга кўз тиккил, ўғри.
Мен яшаган қайғуни яша,
Мен чалинган дард билан оғри.

Сен қуш бўлсанг, бағрим – ос(и)мон,
Сен – нилуфар, кўзёшларим – кўл.
Ютқизмайин десанг, ёрижон,
Мен чалинган дардга таслим бўл!

Озодликдир унга тутилмоқ,
Унга қуллуқ қилиш тамкиндир.
Бу дарёдан чўкиб қутулмоқ,
Таслим бўлиб енгиш мумкиндир.

Қоқ юракка қадалган дард бу,
Бир умрни айлар чирпирак.
Икки дилга аталган дард бу,
Енголмайди уни бир юрак.

Кел, иккимиз бўлайлик бемор,
Кел, яшайлик битта дард билан.

Синтактик параллеллар

Паймон топилади бир кунмас-бир кун,
Дармон топилади бир кунмас-бир кун.
Бир кунмас-бир куни дарё бўларсан,
Уммон топилади бир кунмас-бир кун.

Ҳаёт икки юзи икки хил танга,
Икки юзини ҳам кўрсатса санга,
Бир кунмас-бир куни кирарсан жангга,
Майдон топилади бир кунмас-бир кун.

Балки, япроқ бўлиб йўлга қўнарсан,
Балки, ёғин бўлиб чўлга қўнарсан,
Бир кунмас-бир куни ерга дўнарсан,
Деҳқон топилади бир кунмас-бир кун.

Битта боғ бағрида донасан, маъқул,
Доналик ҳолингдан тонасан, маъқул,
Бир кунмас-бир куни гул бўласан, гул,
Гулдон топилади бир кунмас-бир кун.

Бир кун ҳар елка ҳам етармиш кунга,
Сепмасанг бас экан донингни кулга,
Бир кунмас-бир куни омадинг кулгай,
Имкон топилади бир кунмас-бир кун.

Кўнглинг кулбасидан кетмаса иймон,
Кипригинг учида қалқиса виждон,
Бир кунмас-бир куни бўлолсанг инсон,
Инсон топилади бир кунмас-бир кун.

Унут ўйларингга ҳаёт ҳам битгай,
Ҳаёт муҳаббатга сабот ҳам битгай,
Бир кунмас-бир куни қанот ҳам битгай,
Осмон топилади бир кунмас-бир кун.

* * *
Ярашмоқ учун ҳам низо туғилган,
Ошиқлар кўнглида ризо туғилган.
Имроний дилларда туғилса Марям,
Марямий руҳларда Исо туғилган.

Камтарин тилаклар ўсолар – ўсгай,
Жавонмард элда гул нисолар ўсгай.
Ниҳоллар шаклида ўсса умидим,
Дарахтлар шаклида асолар ўсгай.

Кўп ғалат савдолар басо улғайган:
Гоҳ қийшиқ кулбада расо улғайган;
Улуғбек кўшкида – Абдуллатифхон,
Фиръавн қасрида Мусо улғайган…

Мен на шоҳ, на гадо, на валий зотман,
Нафсим эгарлаган яйлоқи отман.
Шунча гуноҳ билан ҳануз қаддим тик,
Шунча нуқсим билан ҳануз ҳаётман.

Кел, ваҳм шерини жайрон қил, Худо,
Чавандоз нафсимни вайрон қил, Худо.
Мендек бир ёмондан яхши оғочлар Ундириб, мени бир ҳайрон қил, Худо