Умар Сайфиддин. Рашк (ҳикоя)
Али Жанибга! Болалик кезларимда ёзилган, чоп этишга журъат этолмаган бу ҳикоямни раҳматли онамнинг китоблари орасидан топиб олдим. Ажиб бир қизиқиш билан ўқиб чиқдим. Менга жуда-жуда ёқди. Олдин нега кўнглимга ўтирмай, бир четга улоқтирган эканман-а? Ҳозир нима учун бу қадар таъсирландим? Муштипар онамнинг меҳрини эслатиб юборгани учунми? Нима бўлганда ҳам… Севикли Жанибим, бугун энг гўзал асарим […]