Жасур КЕНГБОЕВ. СИНОВ (қисса)
Осмон йиғламай, ер кулмас. Мақол 1. Инсон ўзига азиз билган нарсаларни барбод қилишга мойил бўлади. Эски-туски буюмлар, кераксиз жиҳозлар, сарғайиб кетган тахлам-тахлам газета-журналлар, бағри қон қораламаларини тўплаб, кўҳначиларга топширишга аҳд қилди. Қоғозларни саралаётиб, талабалик пайтида тутган бир қора жилдли ёндафтарга нигоҳи тушди-ю, танасини яшин ургандай бўлди. Кўзида ўт чақнаб кетди. Бир-бир варақлади. Орасидан бир рўмолча […]